- 17 stycznia 2018
- Posted by: afo.elmag
- Category: Biuletyn A.F.O. - 12/2017, Biuletyn Podatkowy
Jedną ze zmian wprowadzanych do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od 2018 roku (dalej „ustawa o PIT”) jest zwiększenie ulgi przysługującej twórcom.
Zgodnie z art. 22 ust. 9 ustawy o PIT twórcy mogą zaliczyć do kosztów podatkowych 50% uzyskanego przychodu:
- za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub zdobniczego oraz z tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie stosowania wymienionych wytworów, otrzymanej w pierwszym roku trwania licencji
- z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych, przy czym koszty oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika składki na ubezpieczenie społeczne.
Dotychczas koszty te nie mogły być większe niż 42 764 zł (1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziałku skali podatkowej) – art. 22 ust. 9a ustawy o PIT.
Od stycznia 2018 zwiększono ten limit do kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej czyli do 85 528 zł.
Nowelizacja wprowadziła jednak dodatkowy przepis (ust. 9b), w którym są enumeratywnie wyliczone zawody w zakresie których będzie można z tej ulgi w ogóle skorzystać. W efekcie od 2018 roku, z 50% kosztów będą korzystać tylko wymienieni w tym przepisie twórcy zajmujący się określonym rodzajem działalności. Są to m.in. architekci, urbaniści, pisarze, muzycy, fotografowie, dziennikarze, niektórzy naukowcy, choreografowie, tancerze, aktorzy, twórcy programów komputerowych.
Nowe przepisy będą stosowane do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r.
Ponadto, zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 października 2017 r. (0111-KDIB2-3.4011.123.2017.1.kk), aby programiście zatrudnionemu na etacie można było przyznać koszty w wysokości 50% przychodu, nie może zaistnieć sytuacja, że wynagrodzenie za skorzystanie z prawa autorskiego obliczane będzie proporcjonalnie do czasu poświęconego przez pracownika na pracę twórczą.
Wnioskodawca we wskazanej sprawie przewidywał, że w zawieranych umowach o pracę, zostałoby ustalone, że szacunkowe wynagrodzenie autorskie pracownika wynosiłoby 80% łącznego wynagrodzenia brutto określonego w umowie o pracę, ale wyłącznie pod warunkiem, że taki procent czasu zostanie poświęcony w danym miesiącu przez pracownika na prace twórcze i zostanie potwierdzony w formie miesięcznego zestawienia prac. Ta szacunkowa wartość 80% łącznego wynagrodzenia brutto zostałaby zmniejszona, jeżeli nie znalazłaby potwierdzenia w realnie dokonywanej przez pracowników pracy twórczej.
Zdaniem DKIS ”istotne jest, aby utwór (przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia) faktycznie powstał, co powinno być udowodnione oraz że za przejęcie utworu pracodawca zapłacił konkretną wartość. Honorarium nie ma dotyczyć tylko i wyłącznie czasu pracy poświęconego na pracę twórczą, a ma stanowić zapłatę za korzystanie przez pracodawcę z praw autorskich przysługujących pracownikowi.”
Planowany więc przez Wnioskodawcę podział wynagrodzenia nie stwarzał możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu względem wynagrodzenia za wykonywaną przez pracowników pracę twórczą.
