Przypominamy, że od 1 stycznia 2017 r. zgodnie z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

  • stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
  • jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 zł (przed 1 stycznia 2017 r. limit ten wynosił 15.000 euro);

Ponadto, zgodnie z art. 15d ust. 1 i 2 updop oraz art. 22p ust. 1 i 2 updof, od 1 stycznia 2017 r. podatnicy nie mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji przekraczającej równowartość 15.000 zł została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego. Jeżeli płatność zostanie dokonana bez wymaganego pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy – w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego:

  • zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
  • zwiększają przychody – w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów.

Zasady te obowiązują również m.in. w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych.
W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 27.02.2017 r., nr 1061-IPTPB1.4511.1071.2016.1.AP, wskazano, że jeżeli nabywca przekaże firmie transportowej zapłatę w gotówce, a następnie ta firma transportowa przeleje pobrane pieniądze na właściwy rachunek bankowy sprzedawcy, należy uznać, że płatność taka nie została dokonana za pośrednictwem rachunku płatniczego, co oznacza brak możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu faktur, których wartość przekracza limit 15.000 zł i została zapłacona w powyższy sposób.