SPLIT PAYMENT

1.Czym jest MPP?

 Mechanizm podzielonej płatności pojawił się w polskim systemie prawnym za sprawą nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) w lipcu 2018 r. Na razie jednak funkcjonuje w formie nieobowiązkowej. Jeżeli wybierzemy Split Payment podczas płatności za towar lub usługę, podatek trafia na specjalne, dedykowane rozliczeniom z urzędem skarbowym konto; reszta należności, czyli kwota netto z faktury, zostaje przelana na właściwe konto podatnika. Split Payment w pewnym sensie zamraża kwotę VAT z faktury, ponieważ z tego specjalnego konta nie można swobodnie wypłacać i przelewać pieniędzy. Służy ono wyłącznie rozliczeniom z urzędem skarbowym.

Należy również podkreślić, iż Split Payment będzie mógł mieć miejsce wyłącznie w odniesieniu do transakcji dokonywanych na rzecz innych podatników, czyli w relacjach B2B (firma – firma). Mechanizm ten nie będzie stosowany w transakcjach B2C (firma – osoba prywatna).

Zgodnie z nowelizacją obligatoryjna forma mechanizmu podzielonej płatności (MPP) będzie obowiązywała od 1 listopada 2019 r. w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług, które zasadniczo objęte są reżimem odwrotnego obciążenia oraz odpowiedzialnością solidarną.

Chodzi m.in. o paliwa, stal i wyroby stalowe, złom i odpady, metale szlachetne (np. złoto i srebro) i nieszlachetne, np. miedź. Ponadto, objęte nią będą np. tablety, smartfony, konsole, usługi budowlane. Obowiązek ten będzie dotyczyć także płatności za części i akcesoria do pojazdów silnikowych, węgiel i produkty węglowe, maszyny i urządzenia elektryczne, ich części i akcesoria. Objęte MPP pozycje znajdą się w specjalnym załączniku nr. 15 do ustawy o VAT.

Obowiązkowy Split Payment będzie stosowany w przypadku faktur, których wartość brutto przekracza 15 tys. zł lub równowartość tej kwoty, i w których wykazano transakcje w zakresie towarów lub usług wymienionych w dodawanym załączniku nr 15.

Faktury opiewające na kwoty poniżej 15 tys. zł będą podlegały rozliczaniu na ogólnych zasadach. W transakcjach takich nabywca będzie mógł jednak dobrowolnie stosować mechanizm podzielonej płatności.

Za nieumieszczenie na wystawianej fakturze oznaczenia, że faktura ta, z uwagi na przedmiot transakcji, powinna zostać zapłacona z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, będzie grozić sankcja w wysokości 30 proc. kwoty podatku wykazanego na fakturze. Kara ta będzie naliczana od kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15.

Wprowadzone zostaną ponadto ułatwienia zarówno w modelu dobrowolnego, jak i obowiązkowego stosowania MPP. Polegają one na możliwości:

• opłacania z rachunku VAT – poza podatkiem VAT oraz VAT z faktur otrzymywanych od kontrahentów – również należności z tytułu podatków dochodowych, akcyzy, cła, VAT od importu oraz składek ZUS,
• stosowania mechanizmu do zaliczek wnoszonych przed wystawieniem faktury,
• dokonywania jednym komunikatem przelewu płatności za więcej niż jedną fakturę.

2. Dla kogo obowiązkowy MPP

Zgodnie z projektem ustawy, obowiązkowy MPP będzie dotyczyć branż, które są obecnie objęte reżimem odwrotnego obciążenia oraz zakresem odpowiedzialności podatkowej. Chodzi o branże stalową, paliwową, usług budowlanych i przenoszenia uprawnień do CO2.

Z uwagi na zdiagnozowane nieprawidłowości mechanizmem tym objęte będą także transakcje, których przedmiotem są:

• części i akcesoria do pojazdów silnikowych,
• węgiel i produkty węglowe,
• maszyny i urządzenia elektryczne, ich części i akcesoria oraz
• urządzenia elektryczne i ich części i akcesoria.

To, czy MPP zostanie obowiązkowo zastosowany do danej transakcji, będzie wynikać z odpowiedniej informacji zamieszczonej na fakturze.

3. Zwrot za obowiązkowy rachunek rozliczeniowy

Podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów lub świadczą usługi, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, oraz podatnicy nabywający te towary lub usługi są obowiązani posiadać rachunek rozliczeniowy, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe lub imienny rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej otwarty w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, prowadzone w walucie polskiej.

Na wniosek podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju naczelnik drugiego urzędu skarbowego dokonuje zwrotu poniesionych przez podatnika kosztów obsługi rachunków.

Zwrot kosztów, przysługuje do wysokości kosztów wynikających z wykorzystywania rachunków, prowadzonych dla nich rachunków VAT do celów obowiązkowego stosowania mechanizmu podzielonej płatności. Wniosek o zwrot kosztów może być składany za okresy kwartalne, półroczne lub roczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po okresie, za który składany jest wniosek.

Należy w jego treści określić kwotę, o którą ubiega się podatnik, oraz numer rachunku rozliczeniowego lub numer imiennego rachunku w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, na który ma zostać dokonany zwrot kosztów. Do wniosku o zwrot kosztów dołącza się dokumenty potwierdzające wysokość poniesionych przez podatnika kosztów.

Zwrot kosztów dokonywany jest w złotych polskich na rachunek rozliczeniowy podatnika lub imienny rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej wskazany we wniosku, w terminie 30 dni od dnia jego otrzymania.

Warto mieć na uwadze, że w razie uzasadnionych wątpliwości dotyczących wniosku o zwrot kosztów lub dołączonych do niego dokumentów naczelnik drugiego urzędu skarbowego może zwrócić się do wnioskodawcy o dodatkowe wyjaśnienia.