OPŁATA ZA KORZYSTANIE ZE ZNAKU TOWAROWEGO Z PODATKIEM U ŹRÓDŁA

W interpretacji z 16 kwietnia 2019 r. (0111-KDIB1-2.4010.58.2019.1.BG) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że w przypadku nabywania towarów od zagranicznego podmiotu w celu ich dalszej odprzedaży, od wynagrodzenia za prawo do korzystania przez nabywcę ze znaków towarowych dla celów promocji, reklamy i sprzedaży tych towarów należy pobrać zryczałtowany podatek dochodowy.

Sprawa dotyczyła Spółki, która prowadziła działalność gospodarczą polegającą na dystrybucji kosmetyków i nabywała towary od podmiotu mającego stały zakład spółki mieszczący się w Szwajcarii, a siedzibę w Luksemburgu. W zawartej umowie znajdował się zapis, zgodnie z którym 3% ceny nabywanych przez podatnika towarów stanowi wynagrodzenie za prawo do korzystania przez nabywcę ze znaków towarowych dla celów promocji, reklamy i sprzedaży tych towarów. Podatnik był zainteresowany tym, czy w przypadku nabywania towarów w celu ich dalszej odsprzedaży, wynagrodzenie za prawo do korzystania przez nabywcę ze znaków towarowych jest w Polsce traktowane jako wynagrodzenie z tytułu należności licencyjnych i podlega odrębnemu opodatkowaniu.

Organ stwierdził, że gdy poszczególne elementy umowy nie mają pomocniczego, ubocznego charakteru w stosunku do głównego elementu, to do poszczególnych elementów umowy należy zastosować odrębne zasady opodatkowania. Organ powołał się również na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 3 marca 2010 r. (I SA/Kr 1497/09), gdzie stwierdzono, że świadczenie pomocnicze nie może stanowić dla podatnika celu samego w sobie. Musi ono przyczyniać się do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

W konsekwencji opłata za prawo do korzystania ze znaków towarowych nie jest elementem ubocznym świadczenia głównego, w związku z czym będzie osobno opodatkowane. Ponadto wynagrodzenie za korzystanie ze znaku towarowego jest należnością licencyjną, co powoduje po stronie nabywcy obowiązek opodatkowania go zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.